Pelckmans

Actueel boektrippen naar Auschwitz…

*****

“Steek je hoofd eens onder die brits en kijk naar links boven!”… aldus René.

“En wat staat daar, met mijn lange vingernagels in gegrift?”…RR…!?

Inderdaad zo bleek ‘eigenhandig’ met zijn verweerde nagels gedaan.

Getuigen van initialen die menselijke sporen zouden nalaten bij ‘niet-overleven’.

Ruim 20…  Joodse familieleden ‘van hem’ zouden door ontbering en vergassing 

de dood vinden in Auschwitz-Birkenau.

Wel 15 overlevenden van die Siberische horror plaats vergezelden ons met allemaal 

hun schrijnend verhaal.  De Vzw Auschwitz stichting had ons mee ‘getroond’ naar

de vermelde Poolse omgeving die tot nadenken stemt… 

tracht te sensibilseren, beter nog dat soort historische ontwrichting te preventeren…

****

En dan is er plots die ‘Roadtrip naar Auschwitz’ van Evelien Rutten; ‘Zijn we niks

vergeten?’… een gedegen uitgave weeral van de uitgeverij Pelckmans, 

in echtwaar  “een Olympische renstal” als het op uitgeven van boeken aan komt.

Roadtrip, roadshow… het lijken zowaar frivole begrippen als je ze laat binnen komen.

Je kan het definiëren als een reis over de weg naar een specifieke eindbestemming.

Tegenwoordig heb je roadtrips van artiesten, voor productpromo’s… events allerlei.

De gevoelswaarde wordt al snel beladen richting concentratiekampen als een ‘kruis’

weg, calvarie… met vele staties.

In de ‘Roadtrip naar Autschwitz

’ spelen beproefd veel figuranten ongewild mee en 

een resem ongure “nazi”vedetten volgens een (on-)gekend scenario.

**** Best niet vergeten…

In wezen trekt auteur Evelien Rutten met dochter Hera op een gegeven ogenblik

‘in reprise’ naar Auschwitz.  Zugabe :  ‘Zijn we niks vergeten?

‘

Precies die beleving, ongetwijfeld als een loutering kreeg de neerslag in een beklijvend boek.

In generatie- en familieverband ervaringen en dingen behartigen is beslist een goede zaak :

digitalisering bijspijkeren, fakenews doorprikken, emotionele…gevoelsbelevingen, verhalen…

niks is des mensen vreemd. 

**** 

In dit boek word je lezend deelgenoot, betrokken, meegesleurd…in een gruwel waar de menselijke

trots wordt ontkracht.  Toch is er ruimte voor hilariteit naast hartverscheurende ervaringen, gêne

en menselijke oprechtheid.  

Poolse verzetstrijders en arbeidsmigranten hebben ‘hun deel van de koek’ …neen de vloek gehad.

In de Limburgse steenkoolmijnen raakte ze letterlijk onder gedoken. Humor ist wenn man  trotzdem noch immer lacht!  

Ze drukten afgeleid hun stempel op de Genkse geschiedenis, folklore…

**** “Zijn we weg”?

Inhoudelijk piloteert het boek je naar ‘ondergronds ontheemd’, de verhaallijn betreft de Poolse bakker,

het brandende Warschau, het uitgesponnen Auschwitz, het hoofdstuk Canada… dan toch een relatief

normaal leven (?), honger versus hedendaagse appetijt, Holocaustgenen, saliethee in de Franse Ardennen.

In Deel II duikt baby Marysia op, een huis voor de priester ja dan neen… en tot slot Bolesci…immer overgedragen

pijn, maar onstuitbare levensdrang en -vreugde over de generaties heen.

Ontstaansgeschiedenis (van het boek)

Evelien verhaalt over een ‘verdovende’ telefoon op het ogenblik van de melding dat haar moeder Stanislawa

is verongelukt in de buurt van Edinburgh.

Zij woonde uitgerekend in die tijd in Antwerpen, De Terliststraat in de Jodenbuurt.

Dan de ‘proloog’ van haar boek :  op 1 september 1941, in een kleine boerderij op het Poolse

platteland… Haar grootmoeder wordt brutaal naar buiten gesleurd door de Gestapo.

Haar man werd zopas kallt gestellt.. 

(…) Na de onheilstelefoon vraagt Evelien zich vertwijfeld af : Is alles gezegd wat gezegd hoorde

te worden. Ja toch… Ze ruste in vrede die lieve moeder…

Dan maakt Evelien Rutten in de winter van 2004 een bedevaartstocht naar Autschwitz-Birkenau.

Ze ziet voor het eerst  de plek waar haar Poolse grootmoeder oog in oog stond met de nazi’dokter

Josef Mengele.  

Precies in die Siberische kou belooft Evelien overtuigd aan haar moeder en grootmoeder

dat ze er ooit zal terug keren als ze zelf een dochter zal baren.  

In 2010 sprankelt ‘de boreling’…

13 jaar later zal de schrijfster haar dochter roadtrippend naar Auschwitz mee loodsen.

Samen met muzikant Nicolas Rombouts kan de auteur geboekt worden voor een lezing/voorstelling.

Beluister de finaal knarsende stoptrein, de podcast van De Standaard en dan… lees ongetwijfeld in

trance ‘Roadtrip naar Auschwitz’.  (fch)

INFO :  www.pelckmans.be *  www.koortzz.be